Osoby DDA/DDD podczas dorastania doświadczały często traumatycznych przeżyć związanych z alkoholizmem rodzica/ów, innymi uzależnieniami, przemocą domową, przewlekłymi chorobami rodzica/ów, nadmierną lub niedostateczną opieką rodzicielską.
Wobec tego, aby poradzić sobie z trudnymi zdarzeniami wytworzyli w sobie pewne mechanizmy obronne, które pomagały im przetrwać. Jednakże, kiedy te schematy zachowań, pełniące niegdyś funkcje ochronne, są stosowane przez dorosłych już ludzi, w środowisku innym niż rodzina pochodzenia – stają się one nieadaptacyjne. Co więcej, nierzadko zdarza się, iż pogłębiają one problemy i zwiększają liczbę konfliktów czy niepowodzeń w życiu.
Człowiek z syndromem DDA odbierając jakiekolwiek sygnały zagrożenia z otoczenia, nawet w niezbyt istotnych kwestiach, nieświadomie uruchamia mechanizmy obronne stosowane w dzieciństwie i reaguje nieadekwatnie do sytuacji. Z kolei otoczenie odpowiada na zachowanie osoby DDA/DDD w sposób potwierdzający jego negatywne oczekiwania np. wycofując się lub przejawiając akty agresji.
Nie każda osoba dorastająca w rodzinie z problemem alkoholowym czy innego rodzaju dysfunkcyjnym środowisku rodzinnym zmaga się później z syndromem DDA/DDD (Dorosłego Dziecka Alkoholika/Dorosłego Dziecka z rodziny Dysfunkcyjnej). Niemniej jest to poważny problem dotykający ok. 15% osób dorosłych w Polsce.Osoby DDA/DDD mogą skorzystać z pomocy poprzez uczestnictwo w terapii indywidualnej, a także dołączając do grup psychoterapeutycznych. Obie formy wsparcia są oferowane przez gabinet Opiekun Emocji.
Terapia DDA/DDD za cel stawia sobie przede wszystkim:
- -„rozstanie się” z dzieciństwem – przepracowanie trudnych sytuacji z dzieciństwa; praca nad poczuciem krzywdy i dążenie do przebaczenia, a tym samym zamknięcie spraw z przeszłości i skupianie się na teraźniejszości;
- zmianę stosunku do własnej osoby – niwelowanie destrukcyjnych schematów i nauka nowych sposobów reagowania; patrzenie na siebie własnymi oczami;
- umiejętność rozwiązywania obecnych problemów bez obciążeń z przeszłości – reagowanie i interpretowanie zdarzeń w czasie teraźniejszym, nauka nowych, adaptacyjnych umiejętności interpersonalnych.
Na terapii DDA/DDD istotne jest zbudowanie trwałej, pełnej zaufania relacji terapeutycznej oraz zapewnienie przez terapeutę bezpiecznych warunków. Na spotkaniach z psychoterapeutą, pacjent powraca do trudnych przeżyć z okresu dzieciństwa, opisuje również problemy, z którymi mierzy się obecnie i okrywa własne schematy działania (w tym ich genezę, funkcję jaką pełniły w przeszłości oraz ich rolę w życiu teraźniejszym).
Terapie DDA/DDD skoncentrowane są na transformacji nieadaptacyjnych schematów zachowania. Dzieje się to poprzez: odkrycie konkretnych mechanizmów działania u pacjenta; przepracowanie traum z przeszłości, a przy tym uzyskanie nowych, korekcyjnych doświadczeń; przeanalizowanie toksycznych relacji (najczęściej z bliskimi osobami – rodzicami), które miały udział w wykształceniu się niekorzystnych schematów; a wreszcie tworzenie nowego obrazu własnej osoby i swojego życia.
